Artık Badem'i de yazılara dahil etmeye başlayayım. Zaten yazacaktım ama, hazırla, sıraya koy; günler geçiyor; daha fazla beklemeye gerek yok. Badem benim küçük kızım; minik bebeğim. Zilli'nin oyun arkadaşı, mama ortağı, can yoldaşı.
O da İstanbullu. Onu da geçen Temmuz'da İstanbullardan taşıdık kutu içinde; Zilli'den altı ay sonra. Sanırım aralarında yaklaşık bir sekiz ay var. Tabii ki, Badem de, kuzen Zeynep'in , " Al bak, birbirlerine arkadaş olurlar; sen daha rahat bırakırsın bunları evde; ha bir kedi, ha iki kedi.." ana temalı ikna çalışmaları sayesinde katıldı aileye.Kuzumun bir gözü doğuştan görmüyor. Zeynep tüm bakımını yapmış, damlalarını damlatmış; ama nafile, kurtaramamışlar gözünü. O yüzden adı "Badem".
Zilliyle önce bir müddet hırlaştılar; onu kabul etmeyecek diye çok korktum, canım sıkıldı. Zilli burada anlatıyor ilk tanışmalarını. Şimdi ise, artık Badem nereye Zilli oraya. Daha doğrusu Zilli pek oraya değil; çünkü Badem hep dolap tepelerinde. Yatağını bile dolabın üstündeki yorgan hurcu olarak seçti. Zilli ise onun kadar çevik değil; çok da yüksekten hoşlanan bir kedi de değil. Olur ya, tırmanırsa bir rafın tepesine, beni çağırır indirmem için; kendi çıkamaz. Yani tam itfaiyelik kedi:)
Ama Badem'i de dolap tepelerinden indiremiyoruz işte..
Çok tatlılar. Ah evde kedi besleyebilsem ve ben de fotoğraflarını paylaşabilsem keşke.
YanıtlaSilNasıl özeniyorum sizlere :((
Kedileri çok sevdiğinizi yayınlarınızdan biliyorum. Bunlar şanslı arkadaşlar. Onlar geldiğinden beri, olayın farkına vardım; şanssız olanlara da ucuz açık mama alıp, sokakta sağa sola koyuyorum artık.
Sil